موانع صمیمیت بین ما
در یک رابطه صمیمانه هیچ گونه پیام پنهانی وجود ندارد و 2 فرد بالغ مسئولیت کارها و رفتارهای خویش را برعهده می گیرند. افراد به خوبی تعهدات و قراردادهای بین یکدیگر را درک کرده و مسئولانه رفتار می کنند. پیامد صمیمیت همواره سازنده است. اگر بپذیریم که صمیمیت یکی از اصلی ترین مهارت هایی است که همسران جوان در زندگی مشترک باید به آن دست یابند، بهتر است گره های صمیمیت یا آنچه را مانع از ایجاد صمیمیت می شود ذکر کنیم. با خواندن این مطلب می توان موانع رسیدن به یک رابطه صمیمانه در زندگی مشترک را شناخت و آن را برطرف کرد.
صمیمیت و زندگی مشترک
زمانی که زوج ها زندگی مشترک خود را آغاز می کنند از یکدیگر انتظار صمیمیت و محبت دارند. در این میان صداقت و صراحت از جمله مولفه هایی است که می توان با کمک آن پایه های اصلی زندگی مشترک را به درستی بنا کرد. گاه در این مسیر اتفاقاتی می افتد که ایجاد صمیمیت را به تاخیر می اندازد. از آن جا که هر فردی با یک سری عقیده ها و پیش فرض هایی وارد رابطه مشترک می شود، طبیعی است که ابتدا باید سعی کند این پیش فرض ها را تغییر دهد و اصلاح کند.
حدس زدن نیازها؛ توقعی نابجا
یکی از اصلی ترین این گره ها یا موانع این باور نادرست است که همسر من به طور خودکار باید آنچه من می خواهم، بداند و از آن جا که کاری که من دوست دارم، انجام نمی دهد پس علاقه ای به من ندارد.این باور نادرست ریشه در دوران کودکی دارد. از آن جا که مادر همواره با حدس زدن، نیازهای کودک را تشخیص می دهد و آن ها را برآورده می کند. یک فرد بالغ هم از همسرش توقع دارد همانند مادرش نیازها و خواسته های او را حدس بزند غافل از این که در یک رابطه مشترک فرد باید زمینه آشنایی همسر با علاقه مندی ها و خواسته های خود را فراهم کند و هیچ همسری به طور خودکار نمی تواند نیازهای طرف مقابل را حدس بزند. بنابراین همسران باید یاد بگیرند نیازهای خود را به زبان آورند و آن را بخواهند. این کار نیاز به تمرین و تکرار دارد و همسرانی که در مهارت گفت و گو و صداقت احساسی مشکل دارند، بیشتر در رفع این مشکل به دردسر می افتند.
بیان نیاز، کم رنگ شدن ارزش آن نیست
باور نادرست بعدی بر این اساس است که « اگر نیازم را بیان کنم و سپس همسرم آن را اجابت کند، آن کار بی ارزش است، چون پس از ابراز نیاز من انجام شده است. » به عبارت دیگر حدس زدن نیاز ارزش بالاتری از بیان خواسته دارد و اگر همسری نتواند درست حدس بزند، کفایت همسرداری اش زیر سوال می رود. در چنین شرایطی فرد در واقع ناتوانی خود را در برقراری ارتباط مخفی می کند و انتظارات غیر واقع بینانه ای از همسرش دارد. فراموش نکنید وقتی زوجی در مهارت گفت وگو با یکدیگر مشکل دارند، باید منتظر مشکلات بعدی باشند. در اولین قدم فرد باید بداند کاری که همسرش انجام می دهد فارغ از این که ابراز نیاز شده باشد یا نشده باشد، قابل قدردانی و ستایش است. بنابراین کارهایی که طرفین برای هم انجام می دهند باید مورد تحسین قرار بگیرد. قدردانی، تایید و ارج نهادن به رفتار طرف مقابل، بازخورد مثبتی برای خود فرد در برخواهد داشت.
ابراز نیاز همسران، نشانه ضعف نیست
از سوی دیگر برخی افراد تصور می کنند اگر به همسرشان نزدیک شوند، یعنی به وی نیاز دارند بنابراین همواره از وی فاصله می گیرند. ابراز نیاز از سوی این افراد نشانه ضعف است و فرد همواره از ابراز خواسته اش سرباز می زند. این درحالی است که نیاز به استقلال و وابستگی در افراد وجود دارد و افراد باید بتوانند بین استقلال و وابستگی به اطرافیان تعادل ایجاد کنند. ابراز نیاز به همسر و درخواست کمک از وی منافاتی با استقلال شخصیت ندارد به شرطی که تعادل در آن حفظ شود. فرد با درک این نکته و با تمرین و تکرار می آموزد می توان با محبت بود اما ضعف نشان نداد و یا قوی بود اما سنگدل نبود.
از واکنش همسرتان نترسید
ترس از واکنش همسر در بیان احساس هم یکی دیگر از مهم ترین گره های صمیمیت است. برخی از ترس قطع ناگهانی گفت وگو، مخالفت، پند و اندرز، قضاوت یا نادیده گرفتن احساس خود توسط همسر از بیان احساس خود پرهیز می کنند.
از اختلاف نظر نهراسید
از سوی دیگر برخی افراد تصور می کنند اگر در مسئله ای با همسر خود اختلاف نظر دارند به این معناست که یکی از آنها اشتباه می کند. بنابراین از آن جا که نمی خواهند بازنده باشند، تمام تلاش خود را به کار می گیرند که به همسر خود بقبولانند که او اشتباه می کند. این درحالی است که این باور نادرست است زیرا ممکن است اختلاف نظر لزوما به معنای قضاوت اشتباه یکی از طرفین نباشد و هر دو طرف محق باشند. اختلاف نظر در زندگی مشترک امری کاملا طبیعی است و مسیر رشد و تکامل شخصیت دو طرف را فراهم می کند. بنابراین از تعارضات و اختلاف نظرها می توان برای شناخت بیشتر یکدیگر و افزایش مهارت های حل مسئله استفاده کرد. باور نادرست دیگری هم بین برخی از زوج ها وجود دارد مبنی بر این که پرسش درباره احساس یا نظر همسر و دخالت در این باره سوء تفاهم به وجود می آورد و به هر حال حرف نزدن بهتر از گفت وگو کردن است. زوجی که با چنین پیش فرض های ذهنی وارد رابطه مشترک می شوند به سرعت فضای زندگی را سرد و خاموش می کنند و در طول زمان اعتماد به یکدیگر را از دست می دهند.اعتماد در زندگی مشترک به مثابه خون در بدن است و باید در تمام ابعاد و زوایای زندگی جریان داشته باشد. بزرگ ترین لطمه ای که این افراد از قطع گفت وگو با یکدیگر می خورند، مواجه شدن با طلاق عاطفی است.
مهارت گفت وگو را بیاموزید
یادگیری مهارت گفت و گو برای این دسته از افراد ، اولین گام است. در دسترس بودن و پاسخگو بودن یک اصل اساسی است و تا زمانی که افراد به بینش کافی درباره اهمیت گفت وگو کردن نرسیده باشند، نمی توانند مقدمات آن را فراهم کنند. از طرف دیگر برای ادامه گفت وگوی سالم و سازنده با همسر باید پاسخ گویی با انگیزه انجام شود. اگر پاسخ از روی ترس، اجبار و ترس از قضاوت باشد، ادامه گفت وگوها سازنده و موثر نخواهد بود و قطع خواهد شد. برخی از زوج ها به اشتباه صمیمیت را معنا و « من » را « ما » فرض می کنند. همسری را تصور کنید که دوست دارد هر روز به خانه والدینش سربزند. او این انتخاب را بدون سوال کردن از همسر، انتخاب « ما » عنوان می کند و این کار را انجام می دهد. در صورتی که ممکن است خواسته همسر مطابق با خواسته وی نباشد.
بخش خانواده ایرانی تبیان
منبع : روزنامه خراسان
مطالب مرتبط:
